Został utworzony w roku 1992 i jest największym parkiem w Sudetach Zachodnich. Całkowita powierzchnia parku to 15 990 ha. Powstał dla ochrony dobrze zachowanych kompleksów lasów liściastych klonowo – lipowych, dąbrów i dębowo – świerkowych, licznych gatunków chronionych oraz rzadkich roślin i zwierząt. Większa część parku obejmuje wschodnią część Pogórza Kaczawskiego zwanego Pogórzem Złotoryjskim, jego południowa część obejmuje częściowo Rów Świeżawy oraz Pogórze Wojcieszowskie. Administracyjnie należy do trzech powiatów: jaworskiego, złotoryjskiego oraz legnickiego. Na obszarze parku znajdują się cztery rezerwaty przyrody: Wąwóz Myśliborski, Wąwóz Lipa, Wąwóz Siedmicki oraz Nad Groblą.
Obszar parku leży w obrębie dwóch jednostek geologicznych: metamorfiku kaczawskiego i niecki pólnocnosudeckiej. Skały należące do metamorfiku kaczawskiego są głownie wieku dolnopaleozoicznego (kambr – sylur) oraz trochę młodsze wieku dewon – karbon. Są to zieleńce i łupki zieleńcowe, a ponadto fyllity, łupki serycytowe, łupki kwarcowe, łupki krzemionkowe, łupki grafitowe oraz lidyty. Występują tu unikatowe na skalę europejską relikty powulkaniczne – staropaleozoiczne lawy poduszkowe. Skały należące do niecki połnocnosudeckiej są to skały osadowe i wulkaniczne powstałe w okresie od górnego karbonu do górnej kredy. Są to głownie piaskowce, mułowce, wapienie, margle, gipsy i anhydryty, a ze skał wulkanicznych porfiry oraz melafiry. W wielu miejscach starsze skały poprzecinane są trzeciorzędowymi skałami wulkanicznymi.
Unikatowe zespoły lasów klonowo – lipowych są tworzone przez lipę drobnolistną i szerokolistną, klon zwyczajny, jawor i wiąz górski. Porastają one głównie dobrze wykształcone gołoborza bazaltowe i zieleńcowe. W runie leśnym możemy znaleźć wiele roślin gatunków chronionych takich jak: kokorycz pustą, zawilca żółtego, przylaszczka pospolitego, dzwonek jednostronny, przytulię wonną, czerniec gronkowy, groszek wiosenny oraz gnieźnik leśny. Wśród runa leśnego dominują paprocie: narecznica samcza, wietlica samicza, języcznik zwyczajnym oraz paprotnik kolczysty.
Fauna tego obszaru jest również bardzo bogata w gatunki objęte ochroną. Z bezkręgowców prym wiodą ślimaki, których rozpoznano aż 72 gatunki, przez teren parku przebiegają granice zasięgu aż trzech gatunków. Długą listę kręgowców rozpoczyna minóg strumieniowy, gatunek wpisany do Polskiej Czerwonej Księgi, występujący w potoku Wilcza, w rejonie wsi Pomocne. Płazy reprezentowane są przez 15 gatunków z czego do najciekawszych należą ropucha paskówka oraz salamandra plamista. Gady reprezentowane są przez 6 gatunków z czego najrzadziej spotykanym jest gniewosz plamisty. Obszar parku zamieszkiwany jest przez 107 gatunków ptaków z czego na szczególną uwagę zasługują sowy (6 gatunków, w tym tak rzadkich jak puchacz, sóweczka, włochatka i płomykówka). Również można tu spotkać bociana czarnego oraz liczne ptactwo błotno – wodne reprezentowane przez bekasa kszyk, perkoza rdzawoszyjego, sieweczkę rzeczną i kilka gatunków kaczek. Ssaki także tworzą liczną grupę, bo aż 49 gatunków z czego 14 to gryzonie (popielica), 13 nietoperze (mroczek pozłocisty), 9 drapieżne w tym 7 z łasicowatych, 3 rodzime gatunki parzystokopytnych oraz jeden imigrant – muflon sprowadzony z Korsyki na początku XX wieku. Można tu również spotkać gatunki obcego pochodzenia, które uciekły z lokalnych hodowli, są to piżmak, jenot oraz norka amerykańska.
Na terenie parku znajduje się ścieżka dydaktyczna „Śladami Trzebowian”, zlokalizowana jest we wschodniej części parku i częściowo obejmuje „Wąwóz Myśliborski”. Ścieżka obejmuje 6 stanowisk archeologicznych, w tym dwa grodziska średniowieczne, dwa ślady działalności wybobywczej z późnego średniowiecza oraz dwa grody średniowieczne. Znajda tu Państwo 8 tablic informacyjnych oraz 5 elementów edukacyjnych, których celem jest propagowanie wiedzy dotyczącej historii regionu.